Wat ik van zijn jasje vond!? Ik voelde wel aan dat hier een addertje onder het gras zat. Dus vond ik opeens niks meer. Moest ik er wat van vinden? Het was toch gewoon een oud trainingsjasje? Niet heel bijzonder persé, maar ook niks mis mee. Een beetje out-of-fashion, maar: ‘Hé, als jij je daar prettig in voelt, soit!’.
Soms worden kledingstukken iconisch. Vriendlief – die ik op het moment van schrijven ongeveer een half jaar ken – draagt al jaren buiten de deur bij voorkeur een helder blauw trainingsjack met een oranje-witte streep voorop. Het is zo kenmerkend voor hem, dat mensen hem eraan herkennen. Afgelopen juni werd bij de buluitreiking van de predikantenopleiding aan de Vrije Universiteit van Amsterdam door één van de docenten gememoreerd hoe hij wist dat zijn pupil weer zat te zwoegen op zijn scriptie als hij in de verte door de matglazen ramen heen een blauw-oranje vlek zag zitten. Bij de Nieuwe Badkapel in Scheveningen weten ze inmiddels dat hun pastoraal werker in aantocht is zodra ze door het ribbelglas in de keuken heen een heldere blauwe vlek zien bewegen. Met andere woorden; vriendlief wordt geïdentificeerd aan de hand van dit jasje, dat inmiddels redelijk versleten is en volgens sommige commentaren ‘echt niet meer kan’.
Maar hij houdt zo van dit jasje!
Ik snap dat wel. Soms heb je van die kledingstukken waar je het liefst in wilt wonen. Ik had ooit zo’n truitje. Van simpel, goedkoop katoen. Door een nicht in de jaren 1990 vervaardigd op haar breimachine, een tijdelijke bevlieging waar de ene rechttoe-rechtaan trui naar de andere vanaf vloog. De trui die ik kreeg was gestreept; wit afgewisseld met een soort van goudbruin. Zo’n kleur die je eigenlijk bijna niet ziet in kledingland, maar prachtig is. Ik was een tiener en durfde me er niet mee te vertonen, vond het maar een dubieus geval. Maar als student ontdekte ik dat het een ideaal zomertruitje was. Heerlijk om aan te trekken als het wat koeler werd. Het ging mee op vele (fiets)vakanties en ik droeg het tot het letterlijk op de draad versleten was en echt niet meer kon. Een trui om nooit te vergeten en eigenlijk onvervangbaar.
Sommige naden van het trainingsjack van vriendlief laten los. Het is vreselijk gedateerd en toe aan vervanging. Maar waar vind je een alternatief voor zo’n lieveling? Dat is niet te doen, zeker niet als je op zoek gaat!
Zo’n trainingsjasje vindt je niet, dat vindt jou!
Dat gebeurt onverwacht, gewoon op een vrijdagmiddag. Als jij samen met je vriendin naar de Koninklijke Stallen bent geweest, omdat zij daar kaartjes voor gekocht heeft. En je door een straatje in Den Haag – waar je anders nooit komt – terugloopt, omdat iemand tegen je vriendin heeft gezegd dat er aan het eind van die straat een leuke conceptstore is waar leuke spulletjes van creatievelingen worden verkocht. En je dan samen langs een klein kledingzaakje loopt waar zij graag even wil kijken en voor jou uit het rek met uitverkoopjes een super kekke polo trekt met een retroprint waar je u tegen zegt! En als je die past, dan wijst zij op het rek met trainingsjackjes, dat jij ook al gezien had. En daar hangt ie gewoon: Je nieuwe, hippe trainingsjack! Donkerbruin met een oranje-witte streep voorop en langs de zijkant. Gloednieuw en zo retro, dat je het haast niet kunt geloven. En het staat je als een malle, dus moet je het wel meenemen zodat je – samen met je vriendin – breed lachend de zaak verlaat. Je kunt je geluk niet op, je weet het gewoon: dit is je nieuwe icoon! Je statement! Je weet dat het slechts een kwestie van tijd is voordat je vrienden en bekenden een opmerking over je nieuwe jack zullen maken en mensen je van verre al aan zien komen, omdat ze ergens een bruin-oranje vlek zien bewegen.
Als je de volgende ochtend het trainingsjack aantrekt, voel je je als herboren:
Het voelt als vroeger, alsof ik weer naar school ga!
Kleren maken de man tenslotte! En het blauwe traingsjack? Die blijft natuurlijk! Nog een tijdje aan de kapstok tot het eindigt in een doos met schatten waar je (nog) geen afstand van kunt doen. Gewoon omdat het jou tot jou maakt!
Merk: Ato Berlin
