Vandaag is het 50 jaar geleden dat Mart geboren werd. Helaas werd hij niet ouder dan 42 jaar, maar toch ‘vier’ ik zijn geboortedag. Zo hou ik de herinnering aan hem in leven.
Vergeet ze niet
Op het kerkhof waar mijn eerste man Mart begraven ligt staat nogal prominent op een grafmonument het volgende:
Je bent pas echt dood als je vergeten bent.
Aanvankelijk had ik niet zoveel met deze uitspraak die nogal cliché overkomt. Maar eigenlijk heb ik ontdekt dat het wel waar is. Zo lang je aan overleden geliefden denkt, hou je ze in zekere zin levend.
Geboortedag
Vandaag is de vijftigste geboortedag van Mart. Na zijn dood ben ik bewust de term geboortedag gaan gebruiken, want iemand die overleden is verjaart niet meer. Je kunt dus niet meer van een verjaardag spreken. Maar het blijft de dag waarop iemand geboren is en daarmee blijft het toch een bijzondere datum. Denk maar eens aan al die beroemdheden die herdacht worden op hun zoveelste geboortedag.
Ik zie zo’n datum als een kans om even stil te staan bij wat iemand voor je betekend heeft en nog steeds betekent. En Mart heeft heel veel voor mij betekend. Ik hield van hem, we hebben het samen goed gehad en daar kan ik nu met dankbaarheid op terug kijken. Hij maakt nog altijd deel uit van mijn leven en mijn geschiedenis en daarom vind ik het heel natuurlijk en gepast om zijn vijftigste geboortedag te vieren. Was hij niet geboren, dan had ik die goede herinneringen nooit gehad.
Rouwtaak
Manu Keirse, een bekende rouwdeskundige schrijft dat je na iemands dood moet leren iemand op een andere manier vast te houden. Ik vind dat een mooie gedachte. Sterker nog, ik denk dat dat een rouwtaak is. Een mooie taak, eervol ook. In jou mag, zo lang je leeft, iemand met je mee reizen die er fysiek niet meer is. Het is jouw taak geworden om de herinnering aan je geliefde levend te houden. Om iets te doen met zijn of haar nagedachtenis.
Eerlijk is eerlijk, dat is – zeker in het begin – een zware taak. Want het doet pijn om iemand te missen. Het is trouwens een misverstand dat je over je verdriet of iemand heen moet komen. Dat hoeft helemaal niet. Gelukkig slijt mettertijd iets van de rauwe rouw. Het wordt echt behapbaarder en dat gebeurt doordat je ruimte geeft aan het verdriet. Als je het oppot, gaat het rotten. Als je het uit, ontstaat er inderdaad een nieuwe manier van vasthouden. Dat kan heel mooi zijn.
Rouw zo lang het nodig is
Dat ik stilsta bij de vijftigste verjaardag van Mart is gezond. Ik blijf er niet door hangen in het verleden. Juist doordat ik mij steeds weer heb geuit en stil ben blijven staan bij bijzondere momenten zoals de sterf- en geboortedag van Mart krijgt het een goede plek in mijn leven. Ik heb er een nieuwe basis mee gecreëerd in mijn leven. Dat was lang niet altijd gemakkelijk. Het was soms loodzwaar. Maar een dikke zeven jaar na zijn overlijden kan ik wel zeggen dat ik een goed en compleet leven heb. Ook al ligt er altijd een rouwrandje om heen. Maar daar kun je mee leren leven. Want rouwen is een eervolle taak en het vertelt dat je hebt lief gehad. En de liefde vergaat nooit!
Lief!
Dank Frouckje, mooi en wijs verwoord. Jouw schrijfsels helpen mij Mart te kunnen blijven gedenken en goede herinneringen te bewaren. En ze getuigen van een bijzondere liefde, tot over de grens van de dood heen.
Dank voor je mooie reactie, Reinier.
Wat mooi beschreven Frouckje
Veel sterkte gewenst op deze bijzondere geboortedag dat je herdenkt dat hij vijftig jaar geleden geboren is
Het is idd goed om hem te blijven herdenken.
Lieve Groet van mij
Hanneke
Dank je wel!
Mooi geschreven Frouckje. Ik zeg altijd net na het overlijden had ik een gat in mijn hart. Nu woont Frans in mijn hart. Ze blijven altijd een deel nemen aan ons leven. Liefde blijft altijd.
Ik heb je rouwproces een beetje mogen volgen. We hebben zelfs stukjes samen gedaan.
Heb veel respect en bewondering hoe je je er doorheen hebt geslagen en hoe je bent gegroeid.
Mooi dat je vandaag Mart z’n verjaardag viert. Ze blijven erbij horen.
Wat een mooie woorden, Wilma. En zo waar… Ze wonen in ons hart. ❤️
Wat een mooie herdenking van Mart op deze bijzondere dag! Ik draag je woorden bij me vandaag.
Dank je wel.
Dank je voor het delen Frouckje, je kunt altijd zo knap woorden geven aan de gelaagdheid van missen. Bijzonder om zo een inkijkje te krijgen hoe je ruim 7 jaar later Mart herinnert en viert. Zo zijn hij (en jij) weer even bewust in mijn herinnering en voelen jullie en onze Haagse tijd weer even dichtbij. Lieve groet, Martine
Wat leuk dat je reageert. Ik dacht laatst nog aan jullie. Hoop dat het goed met jullie gaat.
Wauw….. zo mooi!!! Doet helemaal recht aan jouw liefde voor Mart en zijn liefde voor jou! Een dag vol liefde en zegen toegebeden ❤️❤️❤️
Dank je wel, lieve zus. Heel dankbaar voor jou in mijn leven.
Wat mooi beschreven ❤️
Dank je wel, lieve Ingrid.
Mooi verwoord Frouckje. Mijn lief ontviel ons bijna 20 jaar geleden. Maar sindsdien zet ik elke week rozen bij haar portret en gaat haar glimlach met mij mee.
Wat mooi. Dank je wel voor het delen.
Zo mooi geschreven door jou Frouckje ❤️
Dank je wel. 😘
Mooi verwoord!
Zo’n dag is toch altijd extra beladen. Mooi dat je Mart herdenkt op zijn geboortedag.